-
1 władać
глаг.• владеть• властвовать• господствовать• править• руководить• управлять• царить• царствовать* * *несов. владеть;\władać jakimś językiem владеть каким-л. языком;nie \władać ręką не владеть рукой; \władać piórem владеть пером; nie \władać sobą не владеть собой
* * *несов.владе́тьwładać jakimś językiem — владе́ть каки́м-л. языко́м
nie władać ręką — не владе́ть руко́й
władać piórem — владе́ть перо́м
nie władać sobą — не владе́ть собо́й
-
2 panować
глаг.• владеть• властвовать• возвышаться• господствовать• доминировать• контролировать• направлять• овладевать• править• превалировать• преобладать• распоряжаться• руководить• управлять• царить• царствовать* * *pan|owaćнесов. 1. nad czym владеть чем;(nie) \panować nad sobą (не) владеть собой;
2. царствовать (о monarsze); княжить (о księciu);3. перен. господствовать; царить;\panowaćuje milczenie царит молчание; zamek \panowaćuje nad miastem замок господствует (высится) над городом;
● klasy \panowaćujące господствующие классы+1. władać
* * *несов.1) nad czym владе́ть чемpanować nad sobą — (не) владе́ть собо́й2) ца́рствовать ( о monarsze); кня́жить ( о księciu)3) перен. госпо́дствовать; цари́тьpanuje milczenie — цари́т молча́ние
zamek panuje nad miastem — за́мок госпо́дствует (вы́сится) над го́родом
•Syn:władać 1) -
3 pan|ować
impf vi 1. (władać) to rule; (królować) to reign- dynastia panująca the ruling dynasty- Stefan Batory panował w latach 1576-1586 Stefan Batory reigned in the years 1576-15862. (przewodzić, rządzić) to rule, to dominate- klasa panująca the ruling class- religia panująca the dominant religion- w rodzinie panował ojciec father dominated a. controlled family life3. (podporządkowywać sobie) to have control- panować nad uwagą słuchaczy to have a. hold the attention of the audience ⇒ zapanować4. (kontrolować) to be in a. to have control- nie panować nad uczuciami to be unable to control a. to have no control over one’s feelings- nie panować nad nerwami to lose one’s temper- panować nad sytuacją to be in (full) control of the situation- panować nad sobą to be in control of oneself- poeta panuje nad słowem the poet displays complete mastery of his craft- panować nad kierownicą to be in a. to have control of the (steering) wheel- panować nad nartami to be in control of one’s skis ⇒ zapanować5. (trwać) to prevail- od kilku dni panował jesienny chłód cool autumn weather has prevailed for the last few days- dziwne zwyczaje tutaj panują strange customs prevail here- powszechnie panuje opinia, że… the prevailing opinion is that…- w obozie dla uchodźców panowała epidemia tyfusu the refugee camp was in the grip of an epidemic- na stacji benzynowej panuje dziś wyjątkowy ruch the petrol station is exceptionally busy today ⇒ zapanować6. (przeważać) to dominate- w lesie panowały drzewa iglaste the forest was mainly a. predominantly coniferous7. (górować nad okolicą) to dominate- wieża ratusza panuje nad miastem the tower of the Town Hall dominates the city- twierdza panuje nad okolicą the fortress dominates the surrounding areaThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > pan|ować
-
4 beherrschen
be'herrschen (-) vt ( Macht ausüben, überragen) panować nad (I); ( dominieren) dominować nad (I); Gefühle opanow(yw)ać; Situation być panem (G), panować nad (I); Sprache władać (I);den Markt beherrschen dominować na rynku;er kann sich nicht beherrschen on nie może zapanować nad sobą
См. также в других словарях:
tracić — ndk VIa, tracićcę, tracićcisz, trać, tracićcił, tracićcony 1. «przestawać coś mieć, zostawać bez kogoś, czegoś, zostawać pozbawionym kogoś, czegoś» Tracić głos, słuch, wzrok, pamięć, siły, zdrowie, życie. Tracić majątek. Tracić ducha, fantazję,… … Słownik języka polskiego
broń — ż V, DCMs. broni; lm M. bronie, D. broni 1. zwykle blm «narzędzie walki, każda rzecz służąca do obrony własnej lub do rażenia nieprzyjaciela; oręż» Broń myśliwska, sportowa, wojskowa. Broń przeciwlotnicza, przeciwpancerna. Broń ręczna,… … Słownik języka polskiego
panować — ndk IV, panowaćnuję, panowaćnujesz, panowaćnuj, panowaćował 1. «być władcą, panem kraju; władać, królować» Dynastia Burbonów panowała w Hiszpanii. ∆ hist. Dom panujący «rządząca dynastia, rodzina panującego władcy» przen. Lew panował wśród… … Słownik języka polskiego
